Afscheid van de boys en een communicatietraining
Door: Lau
Blijf op de hoogte en volg Laura
26 November 2010 | Kenia, Kitui
Hoi allemaal,
Gisteravond hebben we met pijn in ons hart afscheid moeten nemen van de mensen van Kyambi compound. Zij zijn vandaag naar Nairobi vertrokken. Voor de gelegenheid hadden we drie hanen gekocht. Helaas werd een van de hanen zo erg gepest dat hij het niet meer tot gisteren gered heeft (zielig!!) en was de andere haan een oude voormalige dekhaan, en daarom heel taai. Zonde. Gelukkig hadden we 10 kilo aardappelen gekocht en hiervan lekker patatjes gemaakt, dus eten genoeg. Vincent’s vriendin was ondertussen ook gearriveerd, dus hebben we haar nog een avondje kunnen meemaken. Gezellige meid! Het was een gezellige avond, maar we gingen op tijd naar bed want Maarten moest vandaag training geven!
Maarten had zijn opdracht nog niet geheel voltooid, want hij moest nog een training geven. Hij had met Sasol afgesproken om een korte training te geven aan docenten van de polytechnik school van Mulango. Deze training was geweid aan communicatie, mijn vakgebied dus eigenlijk. Maar goed, het was Maarten’s opdracht, dus aan hem de eer. Wel ging ik mee om te filmen, want het is toch wel tof om jezelf terug te zien training geven aan volwassen docenten! De training werd gehouden op het Agricultural Center. We werden hartelijk ontvangen door Lydia, de hoofdorganisator van de training. Even gezellig gepraat, en vervolgens opende Ann van Sasol de training. Maarten was al snel aan de beurt en hij deed een heel leuk stukje interactieve training over verbale –en non-verbale communicatie. Hij deed het echt heel goed en de docenten hingen aan zijn lippen. Ik was erg trots op hen. Na deze training ging Ann terug naar Sasol, maar wij besloten om tot teatime mee te doen aan de training omdat we erg nieuwsgierig waren naar hoe dit in zijn werk ging.
Al gauw kregen we spijt. Waar we van te voren niet echt over na gedacht hadden, was dat docenten van de polytechnik school voornamelijk lesgeven in bijvoorbeeld kleermaken, meubel maken, haarknippen of bouwen. Zij dragen hierbij hun kennis voornamelijk over door te laten zien hoe het moet. Van communicatie is weinig sprake. We hadden dan ook al gauw door dat veel van deze volwassen docenten erg verlegen waren en het moeilijk vonden om in het openbaar te spreken. Daarom kregen ze deze training. Ik kreeg een soort van herhaling van het gene wat ik op de allereerste schooldag van mijn opleiding Communicatie geleerd heb. Onderwerpen als non-verbale communicatie, intonatie en uiteraard de altijd terugkomende SMART-methode kwamen aan bod. Dit alles werd niet op een bijster interessante manier verteld, waardoor we al snel tamelijk verveeld raakten. Wat wel echt bizar om te zien was, is dat de docenten geen flauw benul van deze onderwerpen lijken te hebben. Terwijl deze voor ons zo voor de hand liggend zijn! Op zo’n manier worden de verschillen in scholing weer erg duidelijk gemaakt. Deze mensen zijn onwijs goed in hun vak, maar weten niet goed hoe zij kennis over moeten dragen. Zo vertelde een docent dat het doodnormaal is dat iemand gewoon begint te bellen tijdens een ‘uitleg’, en een ander vertelde dat hij geen idee had wie van welke leerlingen welke taal (Kiswahili, Kikamba, Kikuyu, Engels of een van de vele andere talen die hier gesproken worden) spreken. Laat staan of ze überhaupt kunnen lezen. Bizar, maar daar is deze training echt goed voor! Voor ons was het echter nogal saai, na twee uur luisteren waren we dan ook blij dat het teatime was en we naar huis konden. Eenmaal thuis gingen we gezellig met Sandra lunchen, skip-bo’en en poolen bij Parkside Villa. We hebben nu toch alle tijd van de wereld! Morgen staat er echter weer iets spannends op het programma: we gaan namelijk naar het weeshuis waar Jolanda en Renske werkzaam zijn. Iets waar we erg naar uitkijken! Daarna hebben we een afscheidsdinertje met die twee meiden omdat Stijn en Lesley zondag naar Mombasa vertrekken. De blog over deze activiteiten volgt snel!
Kus van mij.
Gisteravond hebben we met pijn in ons hart afscheid moeten nemen van de mensen van Kyambi compound. Zij zijn vandaag naar Nairobi vertrokken. Voor de gelegenheid hadden we drie hanen gekocht. Helaas werd een van de hanen zo erg gepest dat hij het niet meer tot gisteren gered heeft (zielig!!) en was de andere haan een oude voormalige dekhaan, en daarom heel taai. Zonde. Gelukkig hadden we 10 kilo aardappelen gekocht en hiervan lekker patatjes gemaakt, dus eten genoeg. Vincent’s vriendin was ondertussen ook gearriveerd, dus hebben we haar nog een avondje kunnen meemaken. Gezellige meid! Het was een gezellige avond, maar we gingen op tijd naar bed want Maarten moest vandaag training geven!
Maarten had zijn opdracht nog niet geheel voltooid, want hij moest nog een training geven. Hij had met Sasol afgesproken om een korte training te geven aan docenten van de polytechnik school van Mulango. Deze training was geweid aan communicatie, mijn vakgebied dus eigenlijk. Maar goed, het was Maarten’s opdracht, dus aan hem de eer. Wel ging ik mee om te filmen, want het is toch wel tof om jezelf terug te zien training geven aan volwassen docenten! De training werd gehouden op het Agricultural Center. We werden hartelijk ontvangen door Lydia, de hoofdorganisator van de training. Even gezellig gepraat, en vervolgens opende Ann van Sasol de training. Maarten was al snel aan de beurt en hij deed een heel leuk stukje interactieve training over verbale –en non-verbale communicatie. Hij deed het echt heel goed en de docenten hingen aan zijn lippen. Ik was erg trots op hen. Na deze training ging Ann terug naar Sasol, maar wij besloten om tot teatime mee te doen aan de training omdat we erg nieuwsgierig waren naar hoe dit in zijn werk ging.
Al gauw kregen we spijt. Waar we van te voren niet echt over na gedacht hadden, was dat docenten van de polytechnik school voornamelijk lesgeven in bijvoorbeeld kleermaken, meubel maken, haarknippen of bouwen. Zij dragen hierbij hun kennis voornamelijk over door te laten zien hoe het moet. Van communicatie is weinig sprake. We hadden dan ook al gauw door dat veel van deze volwassen docenten erg verlegen waren en het moeilijk vonden om in het openbaar te spreken. Daarom kregen ze deze training. Ik kreeg een soort van herhaling van het gene wat ik op de allereerste schooldag van mijn opleiding Communicatie geleerd heb. Onderwerpen als non-verbale communicatie, intonatie en uiteraard de altijd terugkomende SMART-methode kwamen aan bod. Dit alles werd niet op een bijster interessante manier verteld, waardoor we al snel tamelijk verveeld raakten. Wat wel echt bizar om te zien was, is dat de docenten geen flauw benul van deze onderwerpen lijken te hebben. Terwijl deze voor ons zo voor de hand liggend zijn! Op zo’n manier worden de verschillen in scholing weer erg duidelijk gemaakt. Deze mensen zijn onwijs goed in hun vak, maar weten niet goed hoe zij kennis over moeten dragen. Zo vertelde een docent dat het doodnormaal is dat iemand gewoon begint te bellen tijdens een ‘uitleg’, en een ander vertelde dat hij geen idee had wie van welke leerlingen welke taal (Kiswahili, Kikamba, Kikuyu, Engels of een van de vele andere talen die hier gesproken worden) spreken. Laat staan of ze überhaupt kunnen lezen. Bizar, maar daar is deze training echt goed voor! Voor ons was het echter nogal saai, na twee uur luisteren waren we dan ook blij dat het teatime was en we naar huis konden. Eenmaal thuis gingen we gezellig met Sandra lunchen, skip-bo’en en poolen bij Parkside Villa. We hebben nu toch alle tijd van de wereld! Morgen staat er echter weer iets spannends op het programma: we gaan namelijk naar het weeshuis waar Jolanda en Renske werkzaam zijn. Iets waar we erg naar uitkijken! Daarna hebben we een afscheidsdinertje met die twee meiden omdat Stijn en Lesley zondag naar Mombasa vertrekken. De blog over deze activiteiten volgt snel!
Kus van mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
